Binnenkort liggen zes van de zeven kernreactoren van Electrabel stil. De
enige reactor blijft draaien is Doel 3, met meer dan 13.000 scheurtjes en
scheuren in de reactorwand. Daarmee scoort het bedrijf mogelijks haar
slechtste prestatie ooit.
Vorig record van 2015 haalde een gemiddelde gebruiksgraad van minder dan 50%. Dat is
heel wat minder dan de nieuwe generatie offshore windmolens. En heel wat minder dan
de beloofde nucleaire beschikbaarheid tot 90%. 2018 belooft opnieuw een lage
beschikbaarheid te tonen. Het is duidelijk: kernenergie is niet alleen hoogst risicovol op
veiligheidsgebied. Ze kan ook niet langer de stroomvoorziening van het land garanderen.
Nu niet, en nog minder in de toekomst, met verder verouderende reactoren en
bijhorende installaties.
Onveiligheid neemt nog toe
De reeks problemen met onveilige installaties en gebouwen rijgt zich aaneen tot een
non-stop lijst. De scheurtjesreactoren Doel 3 en Tihange 2 vormen een enorm
veiligheidsrisico, juist omdat de eerste beschermingsmantel dreigt te falen. Maar ook
andere toestanden zijn erg risicovol. De radioactieve stoomlek in het primaire koelcircuit
wijst op gevaarlijke veroudering van de oudste reactoren. En nu komt uit dat er al lang
betonrot zou zijn in de betonnen gebouwen die de veiligheidsinstallaties dienen te
beschermen. Dit zijn allemaal problemen in of ten dienste van het nucleaire hart van de
reactoren. Hierbuiten doen zich nog allerlei andere problemen voor in het zogenaamde
“niet-nucleaire gedeelte”. Maar ook de laatste problemen kunnen leiden tot het ergste
ongeval, zoals de ongevallen in Chernobyl en Fukushima aantonen.
Tijd voor een alternatief energie-investeringsbeleid
Volgens Arthur Follebout van de 11 maart beweging moet een alternatief energie-
investeringsbeleid uitgestippeld worden. Daarvoor zijn meerdere maatregelen nodig. Ten
eerste kan een drastisch energiebesparings- en efficiëntieprogramma de nood aan
infrastructuur doen stagneren en zelfs verminderen, ondanks de noodzaak naar meer
elektrische toepassingen in industrie en mobiliteit. Verder dienen hernieuwbare bronnen
(wind, zon, biogas, waterstof,…) versneld vergund en gebouwd te worden, zowel op zee
als op land. Back-up centrales moeten zo snel mogelijk hun brandstof halen van
waterstof en duurzaam biogas met afvang en recyclage van broeikasgassen, en recyclage
van restwarmte. Verbindingen met het buitenland en vraagsturing vervolledigen het
plaatje. Hierbij is het ook nuttig te onderzoeken in welke mate de bestaande niet
nucleaire installaties van Doel en Tihange gerecycleerd kunnen worden. Dat kan de kost
voor de bouw van back-up gascentrales beperken tot investeringen in de gasbranders
zelf en een aantal aanpassingen. En het behoudt tewerkstelling. Ten slotte moet het
politieke beleid moedig, ambitieus, regulerend en initiatief-nemend zijn – zeker wanneer
privé-groepen zoals Engie-Electrabel zulke transitie voortdurend stokken in de wielen
steken.
Contact
Arthur Follebout, arthur.follebout@gmail.com, 0493 506 078
11 maart Beweging, https://11maartbeweging.be/, info@elfmaartbeweging.be,
https://nl-nl.facebook.com/11maart/